Eerste kennismaking met Kenia; Nairobi en Eldoret
Blijf op de hoogte en volg Josta
05 September 2014 | Kenia, Eldoret
BAM! En daar was de cultuurshock! Nou eigenlijk viel dat best mee.
Nadat ik op maandag 1 september door mijn lieve ouders en broertje uit was gezwaaid op Schiphol begon mijn avontuur.
Bij het instappen in het vliegtuig werd iedereen vakkundig naar rechts geleid, maar werd ik verzocht om naar links te gaan alwaar ik uitkwam in de business class! Dat was me toch even goed geregeld: sapje, nog een sapje, krantje erbij, minimaal 1 meter beenruimte, een stoel die in een bed kon veranderen, een driegangenmenu waar je u tegen zegt en of ik daar ook nog een glas champagne bij lustte.
Na de 8 uur durende vlucht kwam ik 's ochtends vroeg aan op het vliegveld van Nairobi. Daar moest ik 12 uur wachten op mijn volgende vlucht naar Eldoret. Gelukkig was er een jongen uit Australie die ook lang moest wachten, maar ik heb letterlijk 12 uur knikkebollend op een stoel gezeten. Na wat vertraging voor mijn vlucht naar Eldoret, kon ik dan om half 8 eindelijk instappen voor het laatste deel van mijn reis. In het vliegtuig zat ik stom toevallig naast de international officer van de Moi University, die zich gelijk omdoopte tot mijn waakhond en persoonlijk begeleider. Zo is hij de hele rit achter mijn taxichauffeur aangereden naar mijn huis om te verzekeren dat deze chauffeur betrouwbaar was en heeft hij mijn nieuwe huisgenootje verzekerd dat ze heel goed op me moest passen.
Bij het nieuwe huis bleek al snel dat we direct gingen verhuizen! Mijn huisgenootje (Susu) woonde in een appartement in Pioneer maar had een heel mooi huis gezien in de wijk Elgon View en had in een impulsieve bui besloten dat we dan maar gelijk gingen verhuizen. Ik kon dus letterlijk direct weer mijn koffers pakken.
Na het hele huis te hebben ingepakt zijn we met een krakkemig busje over mogelijk nog slechtere wegen verhuisd naar ons nieuwe huis. Hier wonen we nu met Susu, Victor (vriend van Susu), ikzelf, 80 kippen en 120 kippeneieren. Oja, dat had ik nog niet verteld: mijn huisgenootje en haar vriend hebben een bedrijfje in het uitbroeden van kippeneieren. Vreemd genoeg wen je er snel aan. Ons huis is ontzettend groot en heeft twee badkamers, drie slaapkamers en een gigantische tuin waar we aardappelen, tomaten, uien en kruiden in verbouwen. Gister ben ik voor het eerst naar het ziekenhuis geweest, maar daar zal ik mijn volgende blog aan wijden, want daar kan ik pagina's mee vullen!
Kwaheri!
Opvallende dingen tot nu toe:
- iedereen neemt zijn telefoon altijd en overal op, ook al ben je midden in een operatie
- de nachtwakers van ons huis beschermen ons met ... pijl en boog
- iedereen schud elkaar de hele dag handen, ook al zie je mensen voor de zesde keer die dag
- de vrouwen kleden zich in mantelpakjes en hakken, de mannen zien er niet uit :P
- ga er vanuit dat als je met mensen iets afspreekt ze hun afspraken niet nakomen, dan valt het altijd mee
Nadat ik op maandag 1 september door mijn lieve ouders en broertje uit was gezwaaid op Schiphol begon mijn avontuur.
Bij het instappen in het vliegtuig werd iedereen vakkundig naar rechts geleid, maar werd ik verzocht om naar links te gaan alwaar ik uitkwam in de business class! Dat was me toch even goed geregeld: sapje, nog een sapje, krantje erbij, minimaal 1 meter beenruimte, een stoel die in een bed kon veranderen, een driegangenmenu waar je u tegen zegt en of ik daar ook nog een glas champagne bij lustte.
Na de 8 uur durende vlucht kwam ik 's ochtends vroeg aan op het vliegveld van Nairobi. Daar moest ik 12 uur wachten op mijn volgende vlucht naar Eldoret. Gelukkig was er een jongen uit Australie die ook lang moest wachten, maar ik heb letterlijk 12 uur knikkebollend op een stoel gezeten. Na wat vertraging voor mijn vlucht naar Eldoret, kon ik dan om half 8 eindelijk instappen voor het laatste deel van mijn reis. In het vliegtuig zat ik stom toevallig naast de international officer van de Moi University, die zich gelijk omdoopte tot mijn waakhond en persoonlijk begeleider. Zo is hij de hele rit achter mijn taxichauffeur aangereden naar mijn huis om te verzekeren dat deze chauffeur betrouwbaar was en heeft hij mijn nieuwe huisgenootje verzekerd dat ze heel goed op me moest passen.
Bij het nieuwe huis bleek al snel dat we direct gingen verhuizen! Mijn huisgenootje (Susu) woonde in een appartement in Pioneer maar had een heel mooi huis gezien in de wijk Elgon View en had in een impulsieve bui besloten dat we dan maar gelijk gingen verhuizen. Ik kon dus letterlijk direct weer mijn koffers pakken.
Na het hele huis te hebben ingepakt zijn we met een krakkemig busje over mogelijk nog slechtere wegen verhuisd naar ons nieuwe huis. Hier wonen we nu met Susu, Victor (vriend van Susu), ikzelf, 80 kippen en 120 kippeneieren. Oja, dat had ik nog niet verteld: mijn huisgenootje en haar vriend hebben een bedrijfje in het uitbroeden van kippeneieren. Vreemd genoeg wen je er snel aan. Ons huis is ontzettend groot en heeft twee badkamers, drie slaapkamers en een gigantische tuin waar we aardappelen, tomaten, uien en kruiden in verbouwen. Gister ben ik voor het eerst naar het ziekenhuis geweest, maar daar zal ik mijn volgende blog aan wijden, want daar kan ik pagina's mee vullen!
Kwaheri!
Opvallende dingen tot nu toe:
- iedereen neemt zijn telefoon altijd en overal op, ook al ben je midden in een operatie
- de nachtwakers van ons huis beschermen ons met ... pijl en boog
- iedereen schud elkaar de hele dag handen, ook al zie je mensen voor de zesde keer die dag
- de vrouwen kleden zich in mantelpakjes en hakken, de mannen zien er niet uit :P
- ga er vanuit dat als je met mensen iets afspreekt ze hun afspraken niet nakomen, dan valt het altijd mee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
